Μάιος 03 0 comments

by logothetis

Με μουσικες εξαισιες… με φωνες!…, Κρατικο Θεατρο, Κριτικη

Μια εξαιρετική παράσταση που με οδήγησε στην απόφαση, να την δω δυο φορές! Και στο τέλος να παραδεχτώ ότι εύκολα θα την έβλεπα και τρίτη.

Ένα μουσικό ταξίδι στην ιστορία της Θεσσαλονίκης από το 1912 μέχρι κ σήμερα. Κορυφαίες στιγμές αδιαμφισβήτητα, η φωτιά της Θεσσαλονίκης, η Μικρασιατική καταστροφή (extra συγκίνηση λόγω της καταγωγής), η απεργία των καπνεργατών το 1936 αλλά και η σκηνή του διωγμού και της εξόντωσης των εβραίων της Θεσσαλονίκης. Υπήρχαν κ αρκετές κωμικές σκηνές αλλά σίγουρα οι δραματικές ήταν ακόμη καλύτερες.

Η όλη ιστορία της πόλης αναδεικνύεται με μια πολύ αντικειμενική ματιά που σωστά προέβαλε και τον διωγμό των Τούρκων από την Θεσσαλονίκη. Επίσης με την ιστορία της απογραφής του 1912 προβάλεται με τον σωστό τρόπο (για όσους κοντέυουμε να τον ξεχάσουμε) ο πολυ-πολιτισμική κοινωνία της πόλης. Στην Θεσσαλονίκη το 1912 κατοικούσαν 60.000 Εβραίοι, 45.000 Μουσουλμάνοι, 39.000 Έλληνες και 10.000 Λοιποί (Βούλγαροι, φράγκοι κτλ).

Η Ζωζώ Σαπουτζάκη αν κ αμήχανος ‘απέναντι’ της αρχικά, με κέρδισε στην συνέχεια με την ζωντάνια της, τον αυτοσαρκασμό της αλλά και την όρεξη της για ζωή. Πραγματικά παράδειγμα προς μίμηση. Τον άξιζε τον 10λεπτο σχεδόν μονόλογο με την ιστορία της

Κορυφαίοι ηθοποιοί κατά την γνώμη μου:

1) Σιαμσιάρης, Γιάννης

Κορυφαίος την πρώτη φορά που είδα την παράσταση, λίγο πιο υποτονικός την δεύτερη. Ωστόσο σίγουρα ήταν η κρυφή δύναμη του θίασου. Εκπληκτικός κωμικός.

2) Σακελλαρίου, Άκης

Αρκετά αμήχανος την πρώτη φορά, εκπληκτικός την δεύτερη. Αν και δεν είναι από τους αγαπημένους μου ηθοποιούς, σε αυτή την παράσταση ήταν τουλάχιστον απολαυστικός.

3) Πελτέκης, Αστέρης

Εκφραστικός, απολαυστικός.

4) Σπορίδης, Δημήτρης

Απο τους μικρότερους ηθοποιούς (έστω κ εμφανισιακά), φαίνεται ότι έχει λαμπρό μέλλον, αν κ είχε και κάποιες στιγμές που (για τα γούστα μου) πατούσε στο υπερβολικό (ίσως κ λόγο ρόλου)

Όμορφη κ η επιλογή και έμπνευση για την συμμετοχή της Μαριώς, έξυπνη κ η εμφανισή της καμουφλαρισμένα αρχικά στην σκηνή της Σμύρνης. Το ίδιο ενδιαφέρουσα κ η προσθήκη της μπάντας του παπάφειου που έδινε έναν άλλον τόνο στην παράσταση.

Τρομερά τα σκηνικά, μεγάλος θίασος, πολυτέλεια για αυτές τις εποχές! Που όμως από ότι φαίνεται εκτιμήθηκε από το κοινό της Θεσσαλονίκης μια και έπαιξε σχεδόν 4εις μήνες από Τετάρτη μέχρι Κυριακή με το Σάββατο διπλή παράσταση. Μακάρι να συνεχιστεί και του χρόνου.

Έντονα προτεινόμενη παράσταση, για όσους προλαβαίνουν μια και σήμερα κ αύριο είναι οι δύο τελευταίες παραστάσεις.

ΥΣΤ. Ελπίζω να μην σας κούρασα με τα υπερθετικά επίθετα, αλλά ειλικρινά και τις δύο φορές έφυγα από την Μονή Λαζαριστών ενθουσιασμένος.