Νοέ 06
by logothetis
Καλά από την χώρα που μάζευε καπάκια (καπάκια ρε φίλε) δεν μπορείς να περιμένεις κ πολλά πράγματα. Τους λες, γιατί καπάκια; Σου λένε 1 τόνος καπάκια, είναι ένα αναπηρικό αμαξίδιο. Λες ωραία ως εδώ. Ωραία; Tι ωραία ρε φίλε, τι ωραία! Μαζεύτηκαν δηλαδή όλοι οι αργόσχολοι της χώρας, να μαζέψουν 540.000 καπάκια για ένα αμαξίδιο κόστους 180 ευρώ. Λες δεν μπορεί να είναι έτσι, κάτι άλλο θα έχουν σκεφτεί. Δεν μπορεί να μην σκέφτηκε έστω κ ένας τις εργατοώρες που χάνονται για την συλλογή, αποστολή κτλ και δεν βρέθηκε ένας να σκέφτεί μήπως καλύτερα να παράξω κάτι όλες αυτές τις ώρες, να δώσει από 10 ευρώ ο καθένας κ 18 άτομα να αγοράσουμε ένα αμαξίδιο;
Και πάμε τώρα στην Εθνικάρα, την τράπεζα της καρδιάς μας, την τραπεζάρα μας που είπε να κάνει φιλανθρωπία με 5000 ευρώ, όσα δηλαδή δίνει για 10 δευτερόλεπτα στο Mega και να γίνει viral, να ασχολούνται όλοι μ’ αυτήν και να γινει φιλάνθρωπος και ο άγιος παντελεήμονας. Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά! Στην χώρα που μόνο φέτος στα νερά της έχουν πεθάνει 5000 κόσμος (συνεχίζουν να πεθαίνουν και τώρα που με διαβάζετε) αποφασίσαμε όλοι μαζί να γίνουμε φιλάνθρωποι του χαςταγκ. Έτσι μπορούμε να κοιμηθούμε όλοι μαζί ήσυχοι με την συνεισφορά μας και του χρόνου πάλι ας ευχηθούμε μια εταιρία marketing να μας δώσει την ευκαιρία να προσφέρουμε από το ‘υστέρημα’ μας.
Μέχρι τότε, θα υπάρχουν τα μοναδικά share σε post με παιδάκια σε νοσοκομεία που δίνουν ‘χρήματα οι εταιρίες’, που στον ελεύθερο χρόνο μας, ανάμεσα στα καπάκια μπορούμε όλοι να συνεισφέρουμε, ζήτω!
Οκτ 06
by logothetis
Φωτιά έχει πάρει το blog το τελευταίο διάστημα. Mα τι διαβάζουν τα πλήθη που συρέουν καθημερινά κατα 1000δες -εκατοντάδες χιλιάδες- στο blog μου; Με τελευταίο ποστ τον Ιούλιο μετά το δημοψήφισμα; Ανησυχώ για εσάς!
Catch κ ένα τραγουδάκι, έτσι για το καλό!
Ιούλ 06
by logothetis
Ιούν 24
by logothetis
Κλάμα!
Μάιος 25
by logothetis
Το ότι θα postαρα Χαρούλη ποιος θα το φανταζότανε! Aλλα είναι τόσο υπέροχο αυτό το dubtrix mix, που χαλάλι..
Μάιος 10
by logothetis
Με το συγκεκριμένο μαγαζί δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός μια κ δούλεψα σ’ αυτό 13 ολόκληρα καλοκαίρια! Ούτε με τους συγκεκριμένους ανθρώπους που το έχουν αναλάβει από φέτος (έχουμε μεγαλώσει μαζί και η εκτίμηση είναι δεδομένη). Ωστόσο εαν δεν προσπαθήσω να κρίνω αντικειμενικα κ αυστηρά θα ήταν άδικο για την μεγάλη προσπάθεια τους. Αλλά πως μπορείς να το κρίνεις αυστηρά, μ αυτό το αποτέλεσμα; Θέλησα να αφήσω να περάσουν μερικές μέρες για να γράψω κριτική έτσι ώστε να μου φύγει ο αρχικός ενθουσιασμός κ να βρω επιτέλους κάποια ψεγάδια στο αποτέλεσμα. Άδικος ο κόπος, πολύ μικρές λεπτομέρειες που τις ξεχνάς αμέσως.
Αν δεν σας έχω προδιαθέσει ήδη, το γενικό συμπέρασμα είναι ότι το φαγητό στο σύνολο που έφαγα την συγκεκριμένη μέρα στον Κούρο είναι σίγουρα στο top 3 καλύτερων φαγητών που έφαγα τον τελευταίο χρόνο, βάζοντας μέσα και ακριβά εστιατόρια σε Θεσσαλονίκη κ Αθήνα.
Η μεγάλη δουλειά που έχει γίνει στην εικόνα του μαγαζιού, με πολύ μεράκι είναι εμφανής από την πρώτη στιγμή. ‘Μεράκι’ είναι η λέξη που θεωρώ ότι χαρακτηρίζει την όλη προσπάθεια, μεράκι κ πολύ δουλειά. Το menu στο σύνολο του, δεν αποτελεί μόνο πολυτέλεια για ένα μικρό χωριό όπως τα Πυργαδίκια, αλλά αποτελεί πρότυπο για ανάλογου στυλ μεζεδοπωλεία γενικότερα. Προσεγμένο με πολλές επιλογές, από σπιτική λεμονάδα, ρακόμελο μέχρι κ σαλέπι.
Το ρακόμελο αρκετά δυνατό, ίσως λίγο δυνατότερο από τα γούστα μου. Το χύμα λευκό κρασί, εξαιρετικό, ποικιλίας Λημνιό μπορεί να συγκριθεί στα ίσια με ανάλογης τιμής συσκευασμένα κρασιά.
Και πάμε τώρα στο δυνατό μέρος της κριτικής που αφορά το ίδιο το φαγητό. Καλύτερο πιάτο με διαφορά από το δεύτερο ήταν τα καραμελωμένα κοψίδια που σε συνδιασμό με την σωστά επιλεγμένη σως μπάρμπεκιου σε έκαναν να αναρωτιέσαι αν όντως καθόσουν στον Κούρο. Δεύτερο πιάτο, τηγανιά κοτόπουλο με σάλτσα μουστάρδας , με ένα τόσο ζουμερό κοτόπουλο που μπορεί να σ’ έκανε να βάλεις στοίχημα ότι δεν τρώς τηγανιά. Στο απάκι με μανιτάρι κ φρέσκα λαχανικά την μόνη αδυναμία που εντόπισα είναι ότι αν κ αναφέρετε στο menu με το απάκι πρώτο, η παρουσία του ήταν αποδυναμωμένη μέσα στις υπόλοιπες γεύσεις. Και μας στεναχώρησε επειδή το απάκι είναι αγαπημένο, όπως έχουμε ξανααναφέρει! Πατάτες σοτέ με καπνιστή μπριζόλα πολύ καλές, ίσως θεωρώ ότι έλειπε μια σος σαν γαρνιτούρα (θα μπορούσε να είναι κάποια μουστάρδα ντιζόν, μουσταρδομαγιονέζα ή και μπράβα για τους πιο μερακλήδες). Γεμιστό μανιτάρι με μανούρι κ μπέικον, πολύ καλό πιάτο κ αυτό σε ξαφνιάζει όταν το βλέπεις στις επιλογές στον κατάλογο σε ένα τέτοιου τύπου μαγαζί, πόσο μάλλον όταν κ το αποτέλεσμα είναι ανάλογο των προσδοκιών. Μελιτζάνα ψητή με φέτα κ θυμάρη καλή! Είδα κ σαν εικόνα το μπέργκερ κούρος κ μου φάνηκε εξαιρετικό αλλά θα επανέλθω με κριτική πιο σίγουρος, όταν το δοκιμάσω.
Τέλος, θέλω να αναφέρω κ τον καφέ μια και είναι πονεμένη ιστορία για το χωριό. Επιτέλους στα Πυργαδίκια έχουμε φρεσκοκομμένο καφέ (ΟΛΕ!), φρέντο εσπρέσσο με διπλή δόση εσπρέσσο (ΟΛΕ ΟΛΕ!) και φτιαγμένο με την σωστή διαδικασία (ΟΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ!). Θα ακουστώ υπερβολικός, αλλά και μόνο αυτό αποτελεί πολυτέλεια για το χωριό.
Έκανα μια προσπάθεια το κείμενο να μην θυμίζει τα κλασσικά επι πληρωμή δελτία τύπου αλλά το όλο αποτέλεσμα δεν μου έδωσε περιθώριο να μην γράψω διθυράμβους. Εαν καταφέρουν να διατηρήσουν το ίδιο επίπεδο με το φαγητό που έφαγα την συγκεκριμένη μέρα, τότε δεν είναι αυτονόητη η επιτυχία αλλα επιβάλει κ συνέχεια, όχι μόνο στο συγκεκριμένο μαγαζί στα Πυργαδίκια. Sky is the limit!
Καλές δουλειές παιδιά!
Υστ. Ένα γενικότερο σχόλιο για τα Πυργαδίκια. Πάνω που το χωριό ήταν σε ελεύθερη πτώση έρχεται αυτή η προσπάθεια (και σε συνδιασμό με μια άλλη από αρχές Ιουνίου κοντά στα Πυργαδίκια) που σε κάνει να αισιοδοξείς ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Ας ελπίσουμε ότι ο γενικότερος ανταγωνισμός, θα δημιουργήσει τις συνθήκες για να ανέβει το χωριό γενικότερα.
Μαρ 27
by logothetis
…we will always have Paris…
Μαρ 13
by logothetis
Φεβ 22
by logothetis
…ένα από τα «κουσούρια» που μου άφησε η μακροχρόνια ‘θητεία’ στη Κρήτη είναι η τρέλα για το απάκι! Παράδεισος είναι (εκτός από μια πισίνα με τσένταρ 😀 ) ένα καλό κρασί μαζί μ’ ένα καλό απάκι.
“Το ΑΠΑΚΙ γίνεται από χοιρινό κρέας άπαχο. Στην διαδικασία της παραγωγής του, παραμένει για δύο με τρεις ημέρες σε ξύδι φτιαγμένο από Κρητικό κρασί αρίστης ποιότητας. Μετά από αυτό το στάδιο κρεμιέται σε ειδικούς φούρνους όπου θα καπνιστεί με την βοήθεια και φυσικά το άρωμα , αρωματικών φυτών των βουνών της Κρήτης.”
Από τα συσκευασμένα αυτό π μ’ άρεσε περισσότερο, αυτά τα χρόνια που έχω δοκιμάσει διάφορα είναι από την “Φαρμα Αντωνάκη”. Τώρα πόσο εύκολο είναι να το πετύχεις στην Θεσσαλονίκη είναι ένα άλλο θέμα
Μου αρέσουν εξίσου κ τα καπνιστά ξυδάτα λουκάνικα, αλλά αυτά και αν δεν τα βρίσκεις με τίποτα. Δεν είναι πολλοί οι fan οπότε ακόμη κ τα κρητικά μαγαζιά φέρνουν πολύ σπάνια!
Απάκι λοιπόν, το δέχομαι κ σαν δώρο γενεθλίων 😛 !
Φεβ 21
by logothetis
