thoughts
Πόσο κομματάρα παίζει να είσαι ρε φίλε
Πόσο κομματάρα παίζει να είσαι ρε φίλε
…Το ότι το “The Imitation Game ” είναι μια ταινιάρα βασισμένη στη ζωή του Alan Turing, ίσως το γνωρίζετε ήδη! Το ότι είναι υποψήφια για διάφορα oscar επίσης. Το ότι την είδα εγώ όμως και το επιβεβαιώνω ότι είναι ταινιάρα το μαθαίνετε σήμερα αποκλειστικά από το blog μου 😛 Πάρα πολύ καλή ταινία, σίγουρα για 8.5/10 με τον Benedict Cumberbatch να δίνει ρέστα. Ανέκδοτο της χρονιάς η υποψηφιότητα για Oscar της συμπαθέστατης (αλλά ατάλαντη) Keira Knightley.
Όπως κ να ‘χει δείτε την οπωσδήποτε!
…κάτι μας είπες… 😀
…σαν να μην μας φτάνανε τα “Pillowfights” και τα “A μπα” της Lifo, νέες δακρύβρεχτες σελίδες θα γραφτούν για την νέα σειρά του Mega “Ηρωίδες” -κάτι σαν έντεχνο Sex & the City-… Έχει ξαναγίνει της μόδας αυτό το γυναικείο το κλαψοτζουτζουρούκικο ή εγώ είχα απλά χάσει επαφή;
Ευτυχώς που δεν έχει προβληθεί πολύ η σειρά, γιατί η ταύτιση θα πήγαινε σύννεφο και ποιος τις ακούει μετά! 😛
…μήνυμα προς υποψήφιους μελλοντικούς βασανιστές μου… Σε περίπτωση που χρειαστεί να μου αποσπάσεις κάποια κρίσιμη πληροφορία ή την ομολογία μου, μην προσπαθήσεις με τους κλασικούς βίαιους τρόπους.. Εκεί θεωρώ ότι σ’ έχω εύκολα (δεν έχεις γνωρίσει μεγαλύτερο εγωιστή 😀 και μόνο από το ενδιαφέρον που θα μου προξενήσεις, μόνο κ μόνο για να μην κερδίσεις, το χασες!)
Το πιο εύκολο είναι να μου βάλεις μισή ώρα με το ζόρι να παρακολουθήσω καμιά ελληνική σειρά.. Μισή ώρα ‘κάτω παρτάλι’ θα με κάνει να τα ξεστομίσω όλα.. Εαν κάνεις το λάθος κ μου βάλεις καθημερινή ελληνική τότε ‘σώθηκα’ γιατί στο πρώτο πεντάλεπτο ανακοπή..
Μην πεις ότι δεν στο πα!
…House of Cards – Season 3 – Trailer…
Δεν μεταδίδω άλλο…
Όσοι με γνωρίζουν χρόνια, ξέρουν ότι τον αγαπώ αυτόν τον τύπο.. Μαζί με τον Digweed είναι αυτοί που μας μάθανε να ‘χανομαστε’ με την ηλεκτρονική μουσική.. Εκπληκτικά τα album του, χρόνια μπροστά από την εποχή τους.
Από την άλλη τα live του θα τα χαρακτήριζα υποτονικά. Ταξιδιάρικα μεν, ωραίες μουσικές, αλλα θέλεις κ λίγο κάψιμο, που παλαιότερα στο πρόσφερε ειδικά προς το τέλος του set του. Θεωρώ ότι έκανε πιο flat τα set του ειδικά από το 2005 περίπου κ μετά, αλλά ως ένα βαθμό η γνώμη μου έχει επηρεαστεί κ από το ότι άλλαξε η ηλεκτρονική μουσική γενικότερα..
Το involver πάντως με τρελαίνει ακόμη κ σήμερα
Τον εκτίμησα ακόμη περισσότερο όταν μόνο αυτός προσπάθησε να υπερασπιστεί τον όρο “Progressive house” και νομικά αλλά κ επι της ουσίας με τις δηλώσεις του. Αυτός είναι κ ο λόγος που στα άρθρα μου αναφέρομαι στην σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική ως E.D.M. κ όχι γιατί δεν μ ενημέρωσαν τι σημαίνουν τα αρχικά 😛 Progressive house είναι κάτι άλλο κ σίγουρα απέχει όχι μόνο μουσικά αλλά κ ιδεολογικά από αυτό που μας παρουσιάζουν σήμερα οι Hardwell, Garrix, Dimitri Vegas & Like mike κτλ κτλ
ΥΣΤ. Sasha: “you know.. Beatport is cool, and Hardwell is a friendly bloke, but they need to understand they can’t just take ownership of something that is not rightfully theirs. I grew progressively annoyed with their progress of leading progressive to an opposite progression of what people like me and Digweed had intended it to be.. I refuse to stay progmatic on this subject matter and that’s why I instructed my legal team to take action. For my part they just call it EDM. But stay away from our beloved prog house.”
… κ ενώ το blog κοντεύει να γίνει σαν του Πετρετζίκη, πέρασε από το μυαλό μ να γράψω τίποτα διαφορετικό, για παράδειγμα για κανένα βιβλίο που διαβάζω τώρα τελευταία, αλλά θεώρησα ότι θα καταντήσει σαν το 90% των βιογραφικών (μα όλοι να τρελαίνονται για βιβλία, μουσική κ ταξίδια? Γράψε ρε φίλε στα ενδιαφέροντα ‘Strip Poker’, έτσι για την ιστορία 🙂 )..
Οπότε συνεχίζουμε με το φαγητό προς το παρών (γιατί έχω αφήσει κ πολλές εκκρεμότητες..). Στην τελευταία επίσκεψη στο Παρίσι δοκιμάσαμε διάφορα (όσο είναι δυνατόν δηλαδή, γιατί όπως κ το Λονδίνο οικονομικά δεν χαρίζει). Τελικά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είχε το χαρακτηρισμένο κ ως ένα από τα καλύτερα falafel του κόσμου στo ξεχωριστό κ πανέμορφο Λε Μαραί (γαλλ. Le Marais). Παρεμπιπτόντως για το βράδυ έχει στην περιοχή κάτι εναλλακτικά barάκια με κάτι houseάκια, να λιποθυμάς απο την κούραση κ να μην θες να φύγεις.
Επιστρέφουμε στο παραδοσιακό Ισραηλίτικο πιάτο, το falafel. Ουσιαστικά είναι κεφτεδάκια από ρεβίθια που τα συνδιάζεις με πίτα, αγγούρι, ντομάτα, μαρούλι, γιαούρτι κτλ και είναι ότι πρέπει για τις μέρες που θα αποφασίσεις να μην πάρεις στεγαστικό για να φας φουα γκρα σε ένα αστεράτο παριζιάνικο εστιατόριο. Σίγουρα σε επόμενο ταξίδι στο Παρίσι θα ξαναεπέλεγα να φάω ανεξάρτητα την (μερικές φορές) μεγάλη αναμονή (είπαμε είναι ξακουστά).
…τίτλοι τέλους για μια όμορφη γωνιά της πόλης με την πάντα ιδιαίτερη γραφιστική επιμέλεια των beetroot, με το διαφορετικό (με διακυμάνσεις στο αποτέλεσμα) menu του, με το πανέμορφο εσωτερικό κ –ότι πρέπει για το καλοκαίρι- εξωτερικό χώρο.
Το επισκεφτήκαμε αρκετές φορές αυτά τα χρόνια, και σε γενικές γραμμές φεύγαμε ευχαριστημένοι.. Γευστικά κρατάω ότι εκεί δοκίμασα για πρώτη φορά νιόκι πατάτας με σάλτσα βουτύρου που μαζί με τα χοιρινά σκαλοπίνια με λεμόνι κ θυμάρι ήταν ένα από τα καλύτερα πιάτα που έχω δοκιμάσει στην πόλη…